De wetenschappelijke naam voor de ijsbeer is Ursus Maritimus. Die naam betekent 'zeebeer'. Het dier leeft op de Noordpool. De gemiddelde leeftijd van de ijsbeer zit tussen de 20 en 30 jaar. IJsberen eten zeehonden, kleine walvissen, walrussen en aas. Het gewicht kan van vierhonderd kg oplopen tot wel duizend kg. De mannetjes ijsberen zijn wel groter dan de vrouwtjes ijsberen. Over het algemeen is de ijsbeer een bijzonder goede zwemmer die vele kilometers kan afleggen. Daarvan is ook de wetenschappelijke naam van afgeleid. De ijsbeer is een zoogdier en hoort bij de carnivoren. Het heeft een witte vacht, maar onder de vacht is een zwarte huid. De huid zorgt ervoor dat de ijsbeer zijn warmte vasthoud en dus niet onderkoeld raakt. De ijsbeer leeft niet in groepsverband, maar als er wel een grote groep ijsberen bij elkaar zijn is dat meestal om 1 reden; er is op die plek veel voedsel te vinden.

De jacht

De ijsbeer is het meeste van de dag aan het jagen, omdat het voedsel vangen en vinden erg lastig is voor de ijsbeer. Als de ijsbeer op jacht gaat doet hij dit meestal alleen. De jachttechniek van de ijsbeer is de sluipjacht. De ijsbeer gebruikt zijn schutkleur en rent met een snelheid van 55 km/uur opzoek naar eten. De ijsbeer heeft twee zwarte ogen die recht naar voren kijken waardoor ze makkelijk hun prooi kunnen zien. Voor het zoeken van eten gebruikt de ijsbeer de reuktechniek. Als ze dan eenmaal hun prooi hebben gevonden, geven ze het een klap  met een krachtige voorpoten. Als hun prooi dood is eten ze het op.

Beschermt diersoort

De ijsbeer is sinds 2009 een beschermd diersoort geworden. Dit komt door een intensieve jacht van de Eskimo's, een teveel aan giftige stoffen in het milieu en het smelten van de ijskap door het broeikaseffect. Gelukkig hebben veel landen rond de Noordpool de laatste jaren veel geprobeerd om de ijsbeer en hun leefgebied te redden. Als deze landen dit niet hadden gedaan, dan zou de ijsbeer over ongeveer twintig tot dertig jaar uitgestorven zijn.